گردشگری یکی از پویاترین و سریع ترین صنایع در حال رشد در جهان است. سازمان ملل متحد این صنعت را به عنوان یکی از ابزارهای اصلی توسعه اقتصاد، اشتغال و منبعی برای کسب درآمد بالاتر به رسمیت شناخته است. در کشورهای در حال توسعه، گردشگری باعث تنوع در آمد و توسعه اقتصاد می شود و فرصتی برای صادرات با شیوه ای سریع تر از روش های سنتی را پدید می آورد. گردشگری یک از ابزارهای مهم توسعه در جهان شناخته شده است و در قرن گذشته پیش بینی می گردد که بزرگترین صنعت جهان در قرن ۲۱ میلادی باش .به طوری که براساس پیش بینی های انجام شده توسط سازمان جهانگردی در سال ۲۰۲۰ حدود یک میلیارد و پانصد میلیون نفر به گردشگری خواهند پرداخت و در آمدهای ناشی از گردگشری بین المللی در این سال به یک و نیم تریلیون دلار خواهد رسید. اغلب کشورهایی که گردشگری رابه عنوان یکی از راه های توسعه خود در نظر می گیرند، در کنار تمام ویژگی های مثبت اجتماعی و فرهنگی، مهمترین جایگاه را برای اقتصاد گردشگری قائل هستند و در واقع انگیزه اصلی برنامه ریزان را شامل می شود. از مهم ترین ابعاد اقتصادی توسعه گردشگری می­توان به تولید ناخالص ملی، اشتغال‌زایی، افزایش درآمدهای مالیاتی، تامین ارز و بهبود تراز پرداخت­ها، سرمایه­گذاری در تاسیات زیربنایی چون فرودگاه­ها، حمل و نقل و حتی مرمت آثار و مقاصد باستانی اشاره کرد.

فصل اول: توسعه گردشگری پایدار / 13

فصل دوم: تجارت جهانی و ملی در برنامه ریزی راهبردی توسعه گردشگری پایدار / 91

فصل سوم: جایگاه ایران در صنعت گردشگری و افق 1404/ 113

فصل چهارم: آینده پژوهی برنامه ریزی توسعه گردشگری / 163

فصل پنجم: اثرات اقتصادی گردشگری / 193