دانشمندان به توده­ های بزرگی از ستاره­ ها که به دلیل نیروی جاذبه کنار هم قرار دارند کهکشان می ­گویند.  به عبارتي ديگر اجتماع چند ميليوني ستارگان را در اصطلاح کهکشان گويند. در بین ستارگان هر کهکشان مقدار بسیار زیادی گاز، ابر و گرد و غبار وجود دارد که به طور عمده ساختاری از هیدروژن و هلیوم دارند( سحابي کهکشان به سه دسته تقسیم بندی می­شوند که عبارتند از:  مارپیچی ، بیضوی ، بی قاعده .

وجه نام گذاری آنها به شکلي که این کهکشان­‌ها از بیرون دیده می شوند، باز می­ گردد. برخلاف تصور بسیاری از ما کهکشان راه شیری یعنی جایی که زمین و منظومه شمسی جزئی از آن هست، بصورت یک خط مستقیم نمی­‌باشد. بلکه از نوع مارپیچی می‌­باشد. کهکشان راه شیری که همانند نواری نورانی و ممتد در وسط آسمان دیده می­شود،  شب های تابستان و پاییز زیباتر جلوه می کند.گالیله نخستین کسی بود که با وجود این مجموعه پی برد(همان). هنگامی که از بیرون به کهکشان راه شیری نگاه می‌­کنید؛ ممکن است آنرا به عنوان توده­ای از ابر و یا غبار ببینید. اما آن چیزی نیست جز تعداد غیر قابل شمارش از ستاره­‌ها که برای چشم قابل رویت نیستند.

فاصله خورشید از مرکز کهکشان راه شیری چیزی حدود 30 هزار سال نوری می­باشد. خورشيد يكي از ستاره­‌های كهكشان بزرگي است كه قسمت­هايي از اين كهكشان را به صورت ابر سفيدي در آسمان شب مي‌­بينيم. اين كهكشان را راه مكه، راه كهكشان يا به عبارت ديگر راه شيري می­‌نامند( اسدی، 1392). كهكشان ما حدود يك ميليارد ستاره دارد و شكل كلي آن شبيه به يك عدسي است. قسمت ضخيم مركزي كهكشان، هسته‌­ي آن است و ستاره­‌های زيادی در آن متمركز شده‌­اند. قسمت­‌های بيرونی كه ضخامت كمی دارند، در واقع به صورت بازوهايی هستند كه به دور هسته پيچ خورده‌­اند. خورشيد در يكي از اين بازوها قرار دارد و فاصله‌ه­ایش تا مركز كهكشان در حدود 30 هزار سال نوري است(همان).

‫فصل ‪ :1‬زمین و پیدایش آن در منظومه شمسی‬

‫فصل ‪ :2‬مفاهیم شکل زمین‪ ،‬ژئوئید‪ ،‬الیپسوئید و دوایر عظیمه‬

‫فصل ‪ :3‬نقشه و انواع آن‬

‫فصل‪ :4‬موقعیت جغرافیایی و سیستمهای مختصات در نقش‏ه‌های جغرافیایی‬

‫فصل ‪ :5‬آشنایی با سیست‏م‌های تصویر نقشه‬

‫فصل ‪ :6‬مقیاس نقشه‬

‫فصل ‪ :7‬علائم و نمادها بر روی نقشه‬

‫فصل ‪ :8‬نمایش ناهمواری‌ها‬

‫فصل ‪ :9‬انواع شمال‪ ،‬جهت ها و امتدادها‪.‬‬

‫فصل ‪ :10‬شیب و ترسیم نیمرخ توپوگرافی‬