بیماری های ایسکمی قلبی مهم ترین علت مرگ ومیر در سرتاسر جهان به حساب می آیند.خون رسانی مجدد یک شریان کرونری مسدود با روش های دارویی یا مکانیکی که موثرترین راهکار برای ممانعت از آسیب قلب ناشی از ایسکمی است،منجر به افزایش اندازه ی ناحیه ی انفارکت و نارسایی قلبی در بسیاری از بیماران می شود. به همین منظور،محققان در پی یافتن تدابیر درمانی جدید و کارآمد در درمان ایسکمی قلبی هستند. علی رغم انجام مطالعات گسترده در زمینه ی مکانیسم های آسیب ایسکمی- خون رسانی مجدد میوکارد و دست یابی به نتایج امید بخش در توسعه ی رویکردها درمانی محافظت کننده ی قلبی در مطالعات آزمایشگاهی ، اما ترجمه ی این نتایج به مطالعات بالینی با شکست مواجعه شده است. دست یابی به رویکردهای درمانی محافظت کننده ی قلبی در بیماران ایسکمی قلبی مستلزم مدل سازی صحیح ایسکمی قلبی در مطالعات آزمایشگاهی است.

فصل اول- ایسکمی و آسیب خون رسانی مجدد میوکارد

فصل دوم- مدل سازی درون تنی ایسکمی قلب

فصل سوم- مدل سازی برون تنی ایسکمی قلب

فصل چهارم- مدل سازی درون کشت گاهی ایسکمی قلب