سازمان­ ها به مثابه نظام های پویا با سایر نظام ‏های اجتماعی در ارتباط اند و اثر تعاملی بر یکدیگر دارند. از یک سو، برای حفظ و بقا باید خود را با محیط سازگار نمایند و از سوی دیگر با عرضة خدمات و محصولات خود بر محیط تأثیر بگذارند.

بدون شک در هزاره ‏ی سوم، سازمان­ها نیاز به انعطاف پذیری بیش تری برای پاسخ گویی به فشارها و تهدیدهای درون و برون سازمان دارند و مدیران مجبور به بازنگری و بازاندیشی در سبک ­ها، روش‏ ها و رفتارهای مدیریتی خویش هستند. در روند مدیریت سازمان ­ها، نقش رهبری در اثربخشی فردی و گروهی سازمان، نقش تعیین کننده ‏ای است. می‏ توان گفت اساسی ترین دلیل ناکامی برخی سازمان­ ها در تحقق تحول سازمانی، فقدان رهبری، توانمند و مؤثر بوده است. امروزه رهبری سازمانی جهت انطباق با تغییرات متکثر، بقا و رشد در محیط‏ های متلاطم سازمانی، نیازمند ویژگی­ های خاصی است که عموما مدیران آن‏ها را در اختیار نداشته یا برای دستیابی به آنها، با مشکلات متعددی مواجه هستند.

رهبری در بین صاحب­ نظران مدیریت و دانشجویان این رشته همیشه به عنوان یک اصطلاح چالش برانگیز در نظر گرفته شده است. بر اساس مطالعه ده ساله و تحقیق در موضوع رهبری بوسیله محققان برتر در حوزه مدیریت، هک و هالینگر به این نتیجه رسیدند که گرایش آشکاری به سوی افزایش دانش و ایجاد دانش در خصوص رهبری سازمان و اثرات آن وجود داشته است. آنها همچنین پیشنهاد نمودند که مطالعه رهبری سازمان-در قیاس با بحث مدیریت- باید بر گرفته از نظام متفاوت فلسفی و روش شناسی – مختص به خود- باشد.

پیشگفتار/4

رهبری/17

رهبری خدمتگزار/57

رهبری اخلاقی/91

رهبری معنوی/121

رهبری اصیل/158

رهبری تحول گرا/215

رهبری توزیعی/247