‫‫برای دهه هاســت که‪ ،‬داروهایی مانند مهار کنند‌ه های انتخابی بازجذب سروتونین‬ ‫‌(‪SSRI‬ها) غالباٌخط اول درمان دارویی اند که به بیماران با مشــکلات ســامت روانی‬ ‫مختلــف از جمله افســردگی‪ ،‬اختلالات خوردن و اختــالات اضطراب محور‪ ،‬از جمله‬ ‫اســترس پس از ســانحه ‌(‪‌(PTSD‬ارائه می شــوند‪ .‬در حال ‌یکه قطعاٌ جایی برای تجویز‬ کوتا‌ه مدت ‪SSRI‬ها در برخی مشــکلات روانپزشکی شدید وجود دارد‪ ،‬اثربخشی نسبی‬ ‫درمان دارویی با ‪SSRI‬ها برای بسیاری از بیماران ضعیف است‪ ،‬و تعداد قابل توجهی از‬ ‫افراد تنها به بهبودی جزئی یا قابل صرف نظر دست می یابند .‬برای‬ ‫آن دسته افراد که از طریق گزینه های دارویی‪ ،‬علائمشان تسکین پیدا می کند‪ ،‬می بایست‬ ‫بــرای حفظ منافع حاصل از دارو به یک رژیم نگهدارنده روزانه تکیه کند‪ .‬علاوه بر این‪،‬‬ ‫یک اپیدمی رایج از تجویز بیش از حد ‪SSRI‬ها به ویژه در سطح مراقبت های اولیه وجود‬ ‫دارد که در آن داروها اغلب به طور نامناســبی برای افسردگی و اضطراب حتی خفیف تا‬ ‫متوسط‪ ،‬و برای زمانی فراتر از طول مؤثر درمان توصیه شده‪ ،‬علی رغم تداوم نتایج ضعیف‬ ‫تجویز می شوند.

‫فصل ‪ :۱‬خلاصه ی تاریخی‬

‫فصل ‪ :۲‬عناصر درمان بخش پزشکی روان نما‬

‫فصل ‪ :۳‬سایلوسایبین‬

فصل ۴: MDMA

‫فصل ‪ :۵‬لیزرژیک اسید دی اتیل آمید‪ :‬در جستجوی داروی شگفت انگیز‬‫

‫فصل ‪ :۶‬آیاواسکا‬

‫فصل ‪ :۷‬آیبوگین‪ :‬آیبوگین‪-‬درمانی به عنوان روشــی برای درمان وابســتگی به‬ ‫اپیوئید‬

‫فصل ‪ :۸‬سایر روان نماها‬

‫فصل ‪ :۹‬کتامین‬

‫فصل ‪ :۱۰‬خطرات و رویدادهای ناگوار مرتبط با استفاده از روان نماها

‫فصــل ‪ :۱۱‬روان نما هــا به عنوان داروهای روا ‌نپزشــکی‪ :‬چالش هــای کنونی و‬‬ ‫چشم اندازهای آینده‬