دنیای‌‌ حسگرها‌‌ بسیار‌‌ گسترده‌‌ است‌‌ و‌‌ می‌توان‌‌ آن‌ها‌‌ را‌‌ به‌‌ دو‌‌ دسته‌ی‌‌ کلی،‌ حسگرها‌ی‌‌ فیزیکی و‌‌ حسگرها‌ی‌‌ شیمیایی  تقسیم‌ بندی‌‌ نمود.‌‌ در‌‌ یک‌‌ تعریف کلی،‌‌ حسگر فیزیکی‌‌ به‌عنوان‌‌ یک‌‌ مبدل‌‌ نام‌‌ برده‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌می‌شود که‌‌ قادر‌‌ است‌‌ یک‌‌ كميت‌‌ فيزیكی‌‌ را‌‌ به‌‌ یک‌‌ سيگنال‌‌ قابل‌مشاهده‌‌ تبدیل‌‌ نماید.‌‌ ایوپاك حسگر‌‌ فيزیكی‌‌ را‌‌ وسیله ‌‌ای كه‌‌ اطلاعاتی‌‌ در‌‌ مورد‌‌ خواص‌‌ فيزیكی‌‌ محيط‌‌ در‌‌ اختیار‌‌ ما‌‌ قرار‌‌‌‌ می‌دهد،‌‌ مانند‌‌ چشم‌های‌‌ الکترونیکی و‌‌ دکمه‌های حساس‌‌ به‌‌ لمس‌‌ انگشت،‌‌ تعریف‌‌‌‌ می‌كند.‌‌ حسگرهای‌‌ شیمیایی‌‌ از‌‌ مورد علاقه‌ترین شاخه‌‌‌‌‌‌ها در‌‌ شیمی تجزیه‌ی‌‌ پیشرفته می‌باشند.‌‌ بر‌‌ طبق‌‌ تعریف،‌‌ ایوپاک‌‌ یک‌‌ حسگر‌‌ شیمیایی،‌‌ ابزار‌‌ی‌‌ است‌‌ که‌‌ بتواند‌‌ اطلاعات‌‌ شیمیایی‌‌(اعم‌‌ از‌‌ تغییر‌‌ غلظت‌‌ یک‌گونه‌‌ در‌‌ یک‌‌ نمونه‌‌ تا‌‌ آنالیز‌‌ ترکیب‌‌ کل)‌‌ را‌‌ به‌‌ یک‌‌ سیگنال‌‌ مفید‌‌ تجزیه‌‌‌‌‌ای تبدیل‌‌ کند‌‌ این‌‌ اطلاعات‌‌ شیمیایی‌‌ ممکن‌‌ است‌‌ از‌‌ یک‌‌ واکنش‌‌ شیمیایی‌‌ که‌‌ آنالیت‌‌ در‌‌ آن‌‌ شرکت‌‌ کرده‌‌ است‌‌ به وجود‌‌ آید،‌‌ یا‌‌ از‌‌ خواص‌‌ فیزیکی‌‌ سامانه‌‌ موردبررسی‌‌ ایجاد‌‌ شود.‌‌ بدین‌‌ ترتیب‌‌ يك‌‌ حسگر‌‌ شيميايي‌‌ باید‌‌ پاسخی‌‌ گزینشی که‌‌ به‌طور‌‌ مستقيم‌‌ یا‌‌ غیرمستقیم‌‌ با ‌‌كميت‌‌ گونه‌ی‌‌ شيميايي‌‌ بخصوصي‌‌ مربوط‌‌ است‌‌ را توليد‌‌ نماید.‌‌‌‌ یک‌‌ حسگر‌‌ شیمیایی می‌تواند‌‌ به ­تنهایی‌‌ ابزاری‌‌ ساده،‌‌ نسبتاً‌‌ ارزان‌‌ و‌‌ قابل‌حمل‌‌ باشد‌‌ که‌‌ با‌‌ دستگاه‌های‌‌ پیچیده‌‌ای که‌‌ برای‌‌ آنالیز‌‌ مواد‌‌ بکار‌‌‌‌ می‌روند،‌‌ رقابت‌‌ کند‌‌ یا‌‌ به‌عنوان‌‌ بخشی‌‌ از‌‌ یک‌‌ سامانه‌ی تجزیه‌ای خودکار‌‌ به همراه‌‌ بخش‌های‌‌ نمونه‌بردار،‌‌ آماده‌ساز‌‌ نمونه‌‌ و‌‌ سامانه ­های‌‌ نرم‌افزاری‌‌ و‌‌ پردازشگر‌‌، بکار‌‌ گرفته‌‌ شود.‌‌