اسلام و دستورات اخلاقی آن گامی در اصلاح و تقویت روابط اجتماعی برداشته است و غایة‌القصوی آن، ایجاد جامعه‌ای مبتنی بر احکام و ارزش‌های اخلاقی به عنوان تضمین‌کننده سعادت فرد و جامعه می‌باشد. "اخلاق" به عنوان ضرورت و لازمه جامعه سالم، از مطلوب‌های اسلام بوده و در صورت فقدان آن، اجتماعی سست و بی‌بنیاد در حوزه ایمان و عمل ایجاد خواهد شد. اضمحلال جامعه به سبب سقوط هنجارهای اخلاقی، افزایش رذائل اخلاقی و پیشرفت جامعه نیز منوط به پیشرفت فضائل اخلاقی می‌باشد. از این رو در این نوشتار ضرورت و کارکرد اخلاق در آموزه‌های علوی پرداخته و بر اساس سه پرسش چیستی، چرایی و چگونگی اثر اقدام به بیان مؤلفه‌های جامعه اخلاقی نموده است.

کارکرد مادی-معنوی اخلاق شامل «بهبود معیشت»، «تأمین سعادت دنیا و آخرت»، «تأمین بهداشت روحی و جسمی» و «جلوگیری از اختلاف» می‌باشد. کارکرد فردی-اجتماعی اخلاق نیز شامل «ایجاد وحدت و همبستگی»، «عمران و آبادانی شهرها»، «افزایش طول عمر»، «بهبود امنیت اجتماعی»، «نیل به موفقیت و کامیابی»، «ایجاد آرامش»، «اصلاح جامعه»، «تنظیم زندگی اجتماعی» و  «شکوفایی فرهنگ و تمدن»، «حفظ منافع افراد» و «رفع اختلافات» است.

فصل اول- مفاهیم و اصطلاحات

فصل دوم-بایستگی اخلاق وایفاء کاربست آن در جامعه مقدمه

فصل سوم-مولفه های جامعه اخلاقی