اساساً جهانی‌سازی به پایان رسیده است. در واقع، ما در حال حاضر در یک دنیای جهانی شده زندگی می‌کنیم، حتی اگر هنوز چگالی‌های متفاوتی در بخش‌های مختلف اوکومن داشته باشد، و نابرابری‌ها در سطح جهانی شدن هنوز به وضوح مشهود هستند. سیاره ما می‌تواند با یک کره شیشه‌ای محصور مقایسه شود که ما آن را با تمدن خود پر کرده‌ایم، انگار که با یک گاز پر شده است. ما هنوز نمی‌توانیم فشار توسعه را در سراسر کره در سطح پیشرفته‌ترین جوامع برابر کنیم و شاید این هدف نمی‌تواند با ساختار و سازمان کنونی جامعه بین‌المللی به دست آید و با توجه به سلطه خودخواهی‌های فردی و جمعی مختلف بر همبستگی جهانی شعار "بله ما می‌توانیم" در زمینه این کار کاملاً بیگانه و انتزاعی به نظر نمی‌رسد همان‌طور که امروز ممکن است انجام شود.

در آستانه عصر کشف، که انقلاب جهانی شدن را آغاز کرد، اصولی که توسط آن جهان سازماندهی شد، اصول انزوا و جدایی فضایی بودند. توده‌های بزرگ زمین که آفریقا، آسیا و اروپا و دنیای جدید دو قاره آمریکا، استرالیا و قطب جنوب را در بر می‌گرفت و نیز جزیره‌هایی که در میان اقیانوس‌های بزرگ پراکنده بودند، انگار زیر گنبدهای شیشه‌ای کدر وجود داشتند. و در درون این جهآن‌های "گنبدی"، جوامع محلی جدا از یکدیگر در ترکیبی از جهآن‌های خودمختار زندگی می‌کردند، که هم گنبدی داشتند و هم با تماس محدود با جهان خارج از افق زندگی روزمره زندگی می‌کردند. انقلاب جهانی شدن گنبدهای کدر را درهم شکست و یک اصل جدید را باخود به ارمغان آورد که براساس آن جهان باید اصل وابستگی متقابل را سازمان دهی می‌کرد. با این وجود، تا زمان وقوع انقلاب صنعتی، سفر (‏و در نتیجه ارتباط) ‏نسبتاً کند بود (‏و، بنابراین، هنوز هم تا حدی محدود بود)‏. زمان مورد نیاز برای حرکت یک کیلومتر در زمین بین دوازده دقیقه (‏برای روئک معمولی) ‏و پنجاه و نه ثانیه (‏زمان تقریبی برای یک اسب چهار نعل) ‏بود. استقامت انسان و حیوان یک محدودیت مهم بود. مساله حرکت مداوم با سرعت زیاد مطرح نبود. بنابراین، "قیمت" بالا‌، برای یک کیلومتر اول، بیشتر از کیلومتر بعدی بود، و هر چه زمان سفر بیشتر باشد، "قیمت" بیشتر می‌شود. در اواسط قرن نوزدهم، کم‌تر از هفتاد ساعت طول نکشید تا بین پاریس و مارسی مسافرت کنیم، بنابراین میانگین "قیمت" یک کیلومتر در این مسیر حدود ۵.۵ دقیقه بود. در مقابل، امروز یک هواپیما همین فاصله را در کم‌تر از ۱.۵ ساعت پوشش می‌دهد، بنابراین "قیمت" یک کیلومتر به حدود ۶ ثانیه کاهش‌یافته است. انقلاب صنعتی به طور قطعی قطعا جهان را از لنگر روابط قدیمی جدا کرد و آن را به سوی افق‌های فرصت‌های گذشته سوق داد. آن جوامع را با افق‌های ثابت به دنیای افق‌های در حال حرکت منتقل کرد. این انقلاب، به نحوی چشمگیر، انقلاب جهانی شدن را تشدید، تسریع، و تقویت کرد. بنابراین امروزه در دنیای شیشه‌ای ما بیش از هفت برابر بیشتر از اوایل قرن نوزدهم است که سریع‌تر، بیشتر و بیشتر سفر می‌کنند. فضای اطراف ما به وضوح چگال‌تر شده است. امروزه ما اغلب از واژه‌های بین‌المللی (‏جامعه، روابط، سفر، اخبار، قانون)‏، جهانی (‏بحرآن‌ها، چالش‌ها، سازمان‌ها، کنفرانس‌ها، افراد مشهور، همه‌پرسی‌ها، تروریسم) ‏و جهانی (‏بازارها، جنگ‌ها، رهبران، تورنمنت¬ها)‏ استفاده می‌کنیم. این به این دلیل است که جهانی شدن در حال حاضر یک انقلاب پیروز است. آن روابط بین مردم و جهان را عمیقا بازسازی کرده است، و اغلب آن‌ها را در یک تصویر جغرافیایی جدید خلق کرده است. در این کتاب، که در جهان جهانی شده قرن بیست و یکم آماده و متمرکز است، تلاش می‌کنیم تا این روابط را با تمرکز بر تعدادی از موضوعات مهم جهانی به موقع و جغرافیایی و همچنین بینش‌ها و ایده‌های مهم برای دنیای کنونی و آینده کشف و توصیف کنیم: روند جمعیت و مهاجرت (‏فصل ۱)‏؛ توسعه (‏فصل‌های ۲ و ۳)‏؛ شهرها (‏فصل ۴)‏؛ حمل و نقل (‏فصل ۵)‏؛ دین (‏فصل ۶)‏؛ سیاره در معرض خطر (‏فصل ۷) جنگ‌ها، درگیری‌ها و تروریسم (‏فصل ۸)‏؛ و بیماری (‏فصل ۹)‏.